Lekcja malarstwa profesora Ballarina. Wystawa w Muzeum Okręgowym w Lesznie ZDJĘCIA

Wystawa "Lekcja malarstwa profesora Ballarina" prezentuje portrety, kompozycje figuralne, obrazy o tematyce religijnej, krajobrazy miejskie, architekturę, wykonane najczęściej akwarelą ale też pastelami, kredką czy farbami olejnymi. W sumie na wystawie znajduje się 38 prac, które znajdują się w zbiorach muzeum.

- Wystawę przygotowaliśmy dlatego, że wszystkie prace wymagały konserwacji. Nie były nigdy eksponowane, oprócz kilku olejnych. Po tej konserwacji zostały ponownie oprawione i zaistniały na naszej wystawie. Tytuł wystawy to "Lekcja malarstwa profesora Ballarina" i to tytuł dosłowny, ponieważ Wilhelm Ballarin był profesorem w gimnazjum leszczyńskim. Przyjechał do Leszna w 1917 roku, tutaj dostał swoją pierwszą prace w gimnazjum i innych szkołach, zajmował się malarstwem, ale z jego inicjatywy powstała też leszczyńska grupa artystów plastyków, bardzo często wystawiał też swoje prace. Często w kawiarni "Centalna" przy ul. Słowiańskiej, czy w salach Hotelu Polskiego przy ul. Chrobrego. Oprócz tych wystaw na miejscu wystawiał też w Poznaniu, wspólnie z Janem Hrynkowskim, a także z Julianem Fałatem, czy Leonem Wyczółkowskim, a nawet pośmiertną wystawę z Jackiem Malczewskim - wyjaśnia kurator wystawy, Grażyna Michalak.

Prace Ballarina niełatwo było wystawić, ponieważ miał on manierę malować, czy rysować także na rewersach swoich wcześniejszych prac. W takich przypadkach pod danym obrazem znajduje się odpowiednia informacja z grafiką pracy znajdującej się pod wystawionym obrazem. Warto podkreślić, że Ballarin został też wyróżniony Złotym Krzyżem Zasługi przez prezydenta Mościckiego.

Wilhelm Ballarin (Vilém Balarin), urodził się 11 marca 1894 r. w Zabřehu koło Hlučina (ówczesny powiat Racibórz w Prusach, obecny powiat Opawa w Republice Czeskiej), zmarł 1 października 1978 r. w Ostrawie (ówczesna Czechosłowacja). W latach 1905–1911 uczył się w gimnazjum w Raciborzu, następnie od 1912 do 1917 r. studiował we Wrocławiu kompozycję przestrzenną i rysunek w Staatliche Akademie für Kunst und Kunstgewerbe. Mistrzami, u których Wilhelm zdobywał wiedzę byli Arnold Bunsch i Fryderyk Pautsch – z zakresu malarstwa i Hugo Scheinert – z rysunku.

Ballarin od kwietnia 1917 r. mieszkał w Lesznie, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i kaligrafii w miejscowym gimnazjum, uczył również w Powszechnej Szkole Męskiej położonej przy placu dr Jana Metziga, a także w Państwowej Szkole Budownictwa i Handlu. Był jedynym nauczycielem gimnazjum, uczącym jeszcze w czasach pruskich, który posługiwał się językiem polskim.

Leszczyńscy plastycy zapoczątkowali w 1921 r. nurt, który wpisywał się bezpośrednio w ruch kulturalny miasta. Wtedy to zorganizowało się nieformalne towarzystwo pod nazwą Grupa Leszczyńskich Malarzy. Nazwa ta używana była aż do 1935 r., kiedy to plastycy zarejestrowali się jako Grupa Artystów Malarzy. Grupę tę utworzyli: Wilhelm Ballarin, Romuald Bogaczyk, Mieczysław Lewczenko, Leon Nowicki, Marian Wasilewski oraz Kornelia Popławska. W ten sposób kresowe Leszno znalazło poprzez organizowane wystawy swój własny, niezależny wyraz, stawiając na ich wysoki poziom.

Przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego Ballarin brał aktywny udział w życiu artystycznym Leszna i Poznania, gdzie często uczestniczył w wystawach indywidualnych oraz zbiorowych. Oprócz działalności czysto malarskiej zajmował się również reżyserowaniem i tworzeniem scenografii do spektakli teatralnych oraz prowadził wykłady o sztuce.