Wycofane parowozy na bocznicy w Lesznie. Zobacz zdjęcia cmentarzyska starych lokomotyw

Leszno od samego początku rozwoju kolejnictwa miało dużo szczęścia. Chodzi o położenie miasta leżącego na pograniczu polsko-niemieckim w 2 RP i wcześniej, podczas zaborów, gdy było niemiecką Lissą. Dzięki położeniu na ważnym szlaku komunikacyjnym miasto pęczniało w szybkim tempie. Do Leszna ściągali ludzie z okolicznych wsi - w poszukiwaniu lepszej pracy i życia. Magnes stanowił rosnący w siłę przemysł - młyn zbożowy, zakłady przemysłu spirytusowego i fabryka pomp. Prężnie rozwijał się handel i rzemiosło.

W połowie 19 wieku zadecydowano o budowie linii kolejowej łączącej Poznań z Wrocławiem. W 1856 roku Leszno zyskało połączenie kolejowe łączące stolice Wielkopolski i Dolnego Śląska. Już w kolejnym roku pociągi kursowały do Głogowa, a później do Wolsztyna i Ostrowa Wielkopolskiego.

Pociąg idący z Ostrowa, wynurzywszy się z lasu kąkolewskiego, zatacza przed wjazdem na teren dworca leszczyńskiego półkole na nasypie żwirowym poprzez dwa mosty żelazne, z których jeden do nad torem kolei poznańskiej przeszedł do historii. Przez okna wagonu już z dala majaczy rozległe miasto ze swymi strzelistymi wieżami i kominami fabryk. Całość terenu kolejowego bardzo dodatnie czyni wrażenie ze względu na gęstą sieć dróg żelaznych, przeróżne warsztaty reperacyjne, dużą hale maszynową i okazały dom dla urzędników oraz piękny gmach dworcowy, który Niemcy w roku 1906 rozbudowali - opisywał dr Bronisław Świderski.

W swoich wspomnieniach B. Świderski podkreślał znakomite połączenie kolejowe Leszna, które było jednym z ważniejszych węzłów kolejowych w Wielkopolsce.

Mamy bezpośrednie połączenia kolejowe: Poznań-Leszno-Wrocław, Leszno-Głogowa, Leszno-Zbąszyń-Berlin, Leszno-Ostrów-Warszawa, Leszno-Jarocin, oraz martwy tor kolejowy Leszno-Góra-Lignica. Polskie pociągi, idące z Leszna w kierunku granicy niemieckiej, dochodzą do Wschowy, niemieckie zaś poza tranzytowemi do Rawicza - wymieniał B. Świderski

W 20-leciu międzywojennym stacja kolejowa w Lesznie pełniła funkcję stacji z kontrolą graniczną. Miasto miało kilka dworców kolejowych. Najważniejszy z nich wybudowano około 1860 roku. Kilkukrotnie przebudowany budynek rozebrano w 1969 roku, a na jego miejscu postawiono modernistyczny gmach w kształcie kostki. Ostatni gruntowny remont dworca zakończył się w 2012 roku, a peronów po wschodniej stronie dworcowego budynku w 2021 roku. Perony po zachodniej stronie (od ulicy) Kilińskiego) muszą poczekać na modernizację.

Tereny pokolejowe i stojące na nich budynku są "łakomym kąskiem" dla miłośników urbexu. Jest on rodzajem turystyki polegającym na zwiedzaniu starych i opuszczonych budynków. Zarządcy czasem się ich wstydzą, ludzie przechodzą obok takich obiektów obojętnie, a dla eksploratorów opuszczone budynki są po prostu piękne. Wiele takich opuszczonych budynków stoi na terenie należącym do kolei.

Na miejscu nie zostawiamy niczego poza swoimi odciskami butów i nie zabieramy niczego poza zdjęciami - mówią eksploratorzy.

Swoich amatorów mają też wysłużone parowozy, które przez wiele lat puszczając kłęby pary dostojnie pędziły po torach. Wycofane parowozy stoją na bocznicy niedaleko byłej lokomotywowni.