Smutny finał tegorocznej obserwacji gniazda żurawi

Smutny finał tegorocznej obserwacji gniazda żurawi. Maluchy już się nie wyklują. Szybki spadek poziomu wody wokół żurawiego gniazda sprawił, że lis mógł swobodnie dojść do znajdujących się w nim jaj i je zjeść.
Dorosłe ptaki nie były w stanie temu zapobiec.

5 kwietnia w ramach projektu „Żuraw w lesie”, którego autorem jest Nadleśnictwo Włoszakowice uruchomiona została transmisja z drugiej kamery, obserwującej miejsce gniazdowania w znacznie szerszym planie. Niestety, w tym roku internauci obserwujący życie żurawi on- line nie mieli szczęścia doczekać się maluchów. 19 kwietnia, w godzinach porannych, na żywo mogli obserwować funkcjonowanie łańcucha pokarmowego w przyrodzie.

Szybki spadek poziomu wody wokół żurawiego gniazda sprawił, że lis mógł swobodnie dojść do znajdujących się w nim jaj i je zjeść. Dorosłe ptaki nie były w stanie temu zapobiec.

Tegoroczne fiasko obserwowanych przez nas lęgów żurawia jest przykładem, jak bardzo ważna jest woda w przyrodzie, a szczególnie w ekosystemach ściśle z nią związanych. To właśnie ilość i jakość dostępnej wody decyduje o życiu wielu organizmów – czytam,y na stronie projektu.

Piotr Dziełakowski, mieszkaniec Wschowy, miłośnik i badacz życia żurawi oraz współautor projektu „Żuraw TV” napisał na swoim fanpejdżu „Człowiek i żuraw – film” szeroki komentarz do tych wydarzeń:

„ - Kiedy lis nagle wtargnął na gniazdo, obserwowane przez miłośników żurawi od początku kwietnia, wielu z nas zareagowało bardzo emocjonalnie. W komentarzach pojawiały się pytania , dlaczego lis dostał się do gniazda? I czemu tak duże ptaki nie broniły jaj? Dla miłośnika przyrody nie liczy się w takim momencie łańcuch pokarmowy, który w przyrodzie jest normalnym zjawiskiem. Górę biorą emocje. Rozdzierał serce widok żurawia podnoszącego pustą skorupę…Ale ten akt, który jest częścią łańcucha pokarmowego, przesłonił nam istotę rzeczy. Lis dostał się do gniazda po stałym gruncie, gdy „normalnie” powinien podpłynąć. To brak wystarczającego poziomu wody pomógł mu bez problemu dostać się do jaj. Tegoroczny, trzeci już streaming, długo stał pod znakiem zapytania właśnie z powodu braku wody, której niedostatek tak szybko i boleśnie – dla nas widzów –zakończył transmisję. Czyli znów wracamy do punktu wyjścia? Pamiętacie, jak od lat 80-tych skutecznie zmeliorowano razem z polami - lasy, oczka wodne, mokradła i nasze bagno, przy którym od trzech lat na stronie „Żuraw w lesie” mogliśmy podziwiać parę żurawi wysiadującą jaja? To przecież brak wody doprowadził do osuszenia bagna, które było miejscem lęgowym żurawi i domem dla ogromnej ilości niezliczonych stworzeń. Lat trwało nawadnianie Piotrkowej „Kambodży”, żeby życie mogło się tam odradzać w powolnym procesie, którego odwrotność prowadzi do tragicznego punktu wyjścia. Każdy z nas – miłośników przyrody, przyrodników, naukowców, biologów jest świadkiem powolnego wymierania natury. Najgorsze w tym wszystkim jest fakt, że powolny proces pozwala się oswoić z tragizmem, który powinien nami WSTRZĄSNĄĆ.Wiele zależy od ludzi, którzy w dużym stopniu przyczyniają się do degradacji środowiska. Nikogo nie wskazujemy palcem, bo nie jest to poprawne politycznie, żeby morderców przyrody wskazywać z imienia i nazwiska, ale fakt, że to ludzie niszczą także zasoby wodne – jest bezsporny. Film „Człowiek i żuraw” jest ważny, bo w dobie Internetu może trafić do emocji tych, którym na przyrodzie zależy. Im więcej osób będzie wiedziało, co jest ważne i jak to zmienić , tym lepiej dla przyrody. Sami wiecie jak wiele może społeczeństwo obywatelskie”.

I właśnie z tego powodu warto wesprzeć finansowo projekt Piotra Działakowskiego czyli realizację filmu „Człowiek i żuraw”. Nie będzie to zwykły film przyrodniczy, ale produkcja pokazująca relacje między człowiekiem i żurawiem. Szczegóły i zbiórka pod linkiem:
https://pomagam.pl/zuraw