Królewskie miasteczko blisko Leszna. Zobacz jak zmieniła się Rydzyna

Współczesna Rydzyna jest prężnie rozwijającym się miasteczkiem. Choć nie wszystko zostało jeszcze zrobione i dopięte na ostatni guzik, to warto ją odwiedzić i przespacerować się po wytyczonym w 15 wieku rynku. Plac zabudowany jest malowniczymi barokowymi kamieniczkami. Dwu i trzykondygnacyjne fasady o różnych kolorach prezentują się doskonale. Partery wykorzystano na różnego rodzaju sklepiki i usługi. Na rynku znajdziemy lodziarnię, bibliotekę i urząd, dodające miejscu życia.

Zamek w Rydzynie wybudowano pod koniec XVII weku dla rodu Leszczyńskich, którzy nie szczędzili czasu i pieniędzy, by ich siedziba stała się najokazalszą w Wielkopolsce. W latach 1705-1709 rezydował w rydzyńskim zamku król Polski - Stanisław Leszczyński. Po utracie władzy w królestwie, zamek sprzedał Aleksandrowi Sułkowskiemu. Nowy właściciel rozpoczął rozłożoną na wiele lat rozbudowę, a książęca rezydencja stała się szybko jednym z ważniejszych w państwie.

Kilka stuleci później, podczas 1. wojny światowej, prusacy urządzili w rydzyńskim zamku obóz jeniecki dla oficerów francuskich i rosyjskich. Podczas 2. wojny światowej, w murach rezydencji mieściła się szkoła Hitlerjugend, której zadaniem było kształcenie przyszłych nazistowskich kadr.

W 1945 roku zamek został splądrowany i spalony do gołych murów przez żołnierzy radzieckich, traktujących rezydencję jako „gniazdo faszyzmu”. Zgliszcza przez 25 lat czekały na nowego gospodarza. Dopiero w 1970 roku zamek przejęło Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich. Do odbudowy wnętrz posłużyła dokumentacja fotograficzna z okresu międzywojennego. Ukoronowaniem wieloletnich prac rekonstrukcyjnych i przywróceniem zamku do dawnej świetności, było nadanie dyplomu „Europa Nostra” w 1994 r.

Z rezydencją graniczy piękny park krajobrazowy, wyjątkowo pięknie prezentując się jesienią, gdy dorodne drzewa pokrył królewski złoty kolor. Podczas spaceru na chwilę warto zatrzymać się przy pomniku Stanisława Leszczyńskiego, dwukrotnego króla Polski.

Z historią rydzyńskiej rezydencji wiąże się legenda o Białej Damie. To opowieść o pani zamku, której ukochany zginął w walce. Biedaczka pozostała z dwójką osieroconych dzieci. Postanowiła ponownie wyjść za mąż, ale żaden z rycerzy nie kwapił się, aby poprosić wdowę o rękę. Wdowa podejrzewała, że na przeszkodzie stoją dzieci. Wtedy postanowiła je zamordować. Od tego czasu jej duch błąka się po komnatach zamku w Rydzynie. Legenda głosi, że będzie to robić tak długo, dopóki zwłoki dzieci nie zostaną odnalezione i pochowane.

Białą Damę można napotkać w nocy 1 listopada o północy, gdy spowiada się w zamkowej kaplicy ze swoich grzechów. Jednak spowiednik nie chce udzielić rozgrzeszenia i nakazuje wrócić za rok. Słysząc to, Biała Dama wybiega z płaczem, i do świtu krąży po rydzyńskim zamku.